Driemaal ja

 Grote vragen

Moet ik bij het leger gaan in Oekraïne? Moet ik mijn leven weer helemaal omgooien? Zal ik terug naar mijn vrouw? 

Grootse vragen. Ingrijpend en sensationeel. Veel adrenaline. 

Omgeving

Het uitzicht om ons heen leent zich goed voor deze insteek. Vergezichten en stralend weer nodigen uit tot fantaseren en filosoferen. The sky is the limit. 

Totdat we op een druk kruispunt komen. Er is een drukte van jewelste, zonder onderbreking en goed georganiseerd worden allerlei goederen getransporteerd voor onze voeten. Als we niet goed hadden gekeken hadden we erop gestaan. Eenmaal gespot, kunnen we er niet meer omheen. De blik is opeens verschoven naar dichtbij en laag bij de grond. Letterlijk en figuurlijk. 

Mag het wat kleiner?

Cliënt wordt stil. De vraag is, mag het wat kleiner? Ik stel hem. Abstracte vragen kunnen twee kanten op gaan. Nog meer abstracte antwoorden en filosofische overpeinzingen of hele persoonlijke emotionele reacties. Starend naar de mierenkolonie, die nu aan onze aanwezigheid gewend was, stelt hij een wedervraag. Hoe weet elke mier wat ze moet doen? Ik kan mezelf weerhouden van een lesje biologie en in de stilte die volgt krijg ik een inkijk in zijn binnenwereld.  

“Ik heb altijd grote geslaagde stappen genomen. Het heeft me gebracht tot waar ik ben. Ik word onrustig als ik niet de volgende grote stap voor me zie, maar al die kleine dagelijkse dingen tegen kom. Hoe moet ik daarmee dealen, wat is de bedoeling? Als ik niet voor groot en 100% ga dan heeft het geen betekenis, kan ik het beter laten. Ik wil in de snelle energie leven van het westen, maar ook vertragen als ik bij mijn familie ben in het oosten.” 

Terug naar de basis 

Ok, terug naar de mieren, naar de basis. Wat zien we? Iedereen lijkt te weten wat ze moet doen, doet het snel en efficiënt en afgestemd op de ander. Is er sprake van snelheid? Is er sprake van familie en verbinding? Is er sprake van 100% en groots resultaat? Driemaal ja.  

Zou het kunnen dat zij jouw droomleven leven vanuit een weten? Dat ze niet hun hoofd breken over de zin van het leven, omdat ze doen wat zinvol is binnen de context waarin ze leven? Elk klein stapje is waardevol, elke grote stap wordt als community genomen. Dit sluit aan bij zijn proces van de afgelopen week. Hij is meer in gesprek gegaan met zijn omgeving en heeft ze betrokken bij zijn proces. Daarin heeft hij steun en richting gevonden. Hij kijkt er positief op terug, hoe kleine acties van zijn kant voor een verbetering van zijn functioneren binnen zijn sociale en professionele omgeving heeft geleid. 

“Dus het enige wat ik nu nog nodig heb is vertrouwen? Vertrouwen dat ik met al die kleine stappen wat bijdraag aan belangrijke grote zaken? Dat het leven me de juiste materialen aanreikt en ik alleen goed op hoef te letten dat ik er wel wat mee doe?” Driemaal ja… 

Geschreven door Irina Poleacov voor De Buitenpsychologen